จริงมั้ย....

เจ็บสักกี่ครั้งก็ไม่จำ เจ็บอยู่อย่างนั้นทรมาน มันตอกและย้ำเกินกว่าที่ใครเข้าใจ แต่เจ็บสักกี่ครั้งก็จะยอม ไม่ว่าจะร้องอีกสักเท่าไหร่ จะเจ็บและทนรับไว้เพียงคนเดียว ฉันเจ็บไม่จำเวลา จะทำจะคิดอะไร ก็เหมือนโดนทำร้าย..เรื่อยมา ก็พอเข้าใจ ก็ยอมจะแลกจะมีน้ำตาก็ไม่มีปัญหา... อยากเป็นนกก็ต้องบินถ้าไม่บินก็ไม่ได้ไป อยากจะรักก็ต้องลอง เธอไม่มองก็ไม่เป็นไร ชินแล้ว ไม่เคยบ่น และจะทนเอาไว้ บางคนก็งง ทำไมฉันล้มลงตรงที่เดิมแล้วยังจะย้อน...มา­ใหม่ ในมือของเธอยังมีมีดเล่มเดิมและเธอพร้อมที­่จะใช้ อยากจะซัดเอาให้แรง เธอไม่แคร์ก็ไม่เป็นไร อยากจะทิ้งเอาให้ตายไม่ต้องอาย ฉันไม่เป็นไร ชินแล้ว ไม่เคยบ่น และจะทนเอาไว้ เหมือนนิยายจะจบตอน ทำให้เราไม่อยากนอน ต้องฝืนมาดู ต้องลุกขึ้นมา แม้เรื่องราวจะผิดหวัง ฉันก็ยังจะอ่านมัน อย่างนั้น...ทุกเวลา จะทำร้ายเท่าไหร่ ฉันพร้อมจะอยู่ ให้เธอรู้ว่าใจฉันมีคุณค่า หวังสักวัน เพียงสักวัน เธอจะ รัก รัก กัน